استادقرائتی: در مسجدالحرام به آقای دکتر شریعتمداری که دو مدرک دکتراتی تربیت دارد گفتم: اگر فرد بخیلی را به دست شما بدهند و بگویند با او صبحت کنید و از روشهای تربیتی استفاده کرده و او را سخی و بخشنده کنید، چکار می کنید؟ ایشان فکری کرد گفت: شما چه می گوئید؟ گفتم: خداوند در قرآن برای چنین افرادی از 10 اهرم برای سخاوتمند کردن آنها استفاده نموده است:
1- ای انسان تو بزرگی. « خلیفة الله، احسن تقویم، کرّمنا، فضّلنا، سجد الملائکة»
2- دنیا چیزی نیست. « متاع الدنیا قلیل»
3- وابستگی به دنیا سرزنش دارد. « اثاقلتم الی الارض ارضیتم بالحیوة الدنیا»
4- اگر بدهی چند برابر می دهیم. « عشر امثالها – بغیر حساب…»
5- تشویق آنهایی که ایثار می کنند. « و یؤثرون علی انفسهم و لو کان بهم خصاصة»
6- اگر ندهید آن را می گیریم یا می سوزانیم. « فاصبحت کالصّریم»
7- دنیا موجب عذاب می شود. « فتُکوی بها جباههم جنوبهم و ظهورهم هذا ماکنزتم»
8- او فامیل توست. « ذا مقربه»
9- انسانی گرفتار است. ( انسانیّت شما کجا است) « ذا متربه»
10- گول دنیا و زرق و برق آن را نخورید. « لاتغرّنکم الحیوة الدنیا»
داستان اخلاقی
اثر شدید آیه ی قرآن
رسول اکرم (ص) در مجلسی آیه 7 و 8 سوره ی زلزال را خواند:
فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ- وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرّاً یَرَهُ.
:« پس هر آن کس که اندکی کار نیک یا بد کند، آن را می بیند».
یک نفر عرب بادیه نشین، سخت تحت تأثیر قرار گرفت و عرض کرد: ای رسول خدا« مثقال ذرّه؟» ( یعنی حتّی یک ذرّه عمل فراموش نمی شود؟). پیامبر (ص) فرمود: آری. بادیه نشین: فریاد برآورد: واسَوْاَتاهُ ( وای بر من در مورد آشکار شدن بدی) و گریه می کرد. رسول خدا (ص) وقتی حال او را دید، فرمود:« این بادیه نشین کسی است که دلش از ایمان، خبر می دهد و آمیخته با ایمان است». و وقتی صَعْصَعَه، عموی فرزدق، این دو آیه را شنید، گفت:
حَسْبِی مِنَ الْقُرْآنِ ما سَمِعْتُ، لا اُبالِی بَعْدَ هذِهِ الْآیَةِ اَنْ لا اَسْمَعَ مِنَ الْقُرْآنِ شَیْئاً.
:« از قرآن همین آیه را که شنیدم، برای من کافی است، و بعد از شنیدن این آیه، باکی ندارم که دیگر هیچ آیه ای از قرآن را نشنوم».
علی علیه السلام
در قرآن کریم مى خوانیم : ((و کل شى ء احصیناه فى امام مبین (یس ، 12.)؛ همه چیز را در پیشواى آشکار جمع آورى کرده ایم .))
از امام باقر علیه السلام روایت است که فرمود: چون این آیه بر پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم ) نازل شد و ابوبکر و عمر از جا برخاسته گفتند:
اى رسول خدا آیا منظور تورات است ؟
فرمود: خیر
گفتند: انجیل است ؟
فرمود: خیر
گفتند: قرآن است ؟
فرمود: خیر
در این میان امیرالمؤمنین على بن ابیطالب علیه السلام وارد شد، پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم ) فرمود: این همان است ، اوست آن امام که خداوند تبارک وتعالى علم هر چیزى را در او جمع کرده است (( انه الامام الذى احصى الله تبارک و تعالى فیه علم کل شى ء))
امام
امام باقر علیه السلام
ابوخالد کابلی می گوید: خدمت حضرت باقرعلیه السلام رسیدم. برایم غذایی آورد که خوشبوتر از آن نخورده بودم. فرمود: غذای ما چگونه بود؟ عرض کردم: فدایت شوم. چقدر خوشبو و لذیذ بود. جز اینکه در اندیشه یک آیه از قرآن شدم و گوارایم نشد. فرمود: کدام آیه؟ عرض کردم:«ثم لتسئلن یومئذ عن النعیم» به خدا قسم از این غذا باز خواست خواهید شد. امام علیه السلام چنان خندید که دندانهای مبارکش آشکار شد. فرمود: آیا می دانی نعیم چیست؟ گفتم: نه. فرمود: ما آن نعیمی هستیم که از شما راجع به آن بازخواست خواهند نمود.
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
