داستان معنوی ص 3545 الی 46

آقا سیّد علی آقای قاضی درباره استاد خود، مرحوم سید احمد کربلایی، می فرماید: شبی از شبها را در مسجد سهله می گذراندم در نیمه شب یکی وارد شد و بعد از فریضه صبح در سجده رفت تا طلوع خورشید. آنگاه دیدم آقا سید احمد بکّاء است، که از شدّت گریه، خاک سجده گاه، گِل شده است، و صبح برفت و در حجره نشست و چنان می خندید که صدای او به بیرون مسجد می رسید. آیت الله بهجت نقل فرمودند: شخصی در آن زمانی که ما در نجف بودیم، درصدد برآمده بود که ببیند چه کسانی سحر در حرم حضرت امیر علیه السّلام در نماز وَترشان دعای ابوحمزه را می خوانند، آن گونه که به خاطر دارم، کسانی را که مقیّد بودند این عمل را هر شب در حرم حضرت انجام بدهند، شمرده بودند و دیده بودند بیش از هفتاد نفر هستند. [ نقل از آیت الله مصباح یزدی